Twizel en Fairlie

Zoals verwacht is het internet erg slecht en lukt het meestal niet onze verhaaltjes bij te houden. Wie weet dat het nu lukt, wellicht met iets minder foto's....we zullen zien :).

Woensdag 15 maart kwamen we aan in Twizel. Voor vandaag stond er eigenlijk niks in de planning. Wel stond er op ons lijstje nog een helicoptervlucht. We keken eens goed om ons heen. Strak blauwe lucht en de zon scheen uitbundig. Dit is misschien wel HET moment..... Aan de receptioniste van de camping gevraagd naar de evt mogelijkheden. Het was mogelijk, maar dan moesten we wel NU weggaan. Max uit z'n bedje geplukt en omgekocht met veel kaakjes. Hup hup, op weg naar Glentanner airport.

We proberen ons in de auto te beseffen dat het vandaag echt gaat gebeuren, een helicoptervlucht. En Max mag en gaat gewoon mee! Met een dosis gezonde spanning en adrenaline in ons lijf stappen we uit de auto. Ja hoor, we zien ons nieuwe vervoermiddel staan. 30 Minuten lang mogen we ervan genieten.

Het is ongelofelijk om dit mee te mogen maken. We vliegen langs de bergen en hebben een geweldig uitzicht. Max vindt het maar zo, zo. Die speelt liever met een kotszakje (spelen, niet spugen gelukkig). Ineens zet de piloot de daling in. We gaan nog even landen op een besneeuwde berg. Met de sneeuw onder onze voeten en de zweetdruppels op ons gezicht voelen wij ons machtig. We staan hier maar wel gewoon! Het gevoel is niet in woorden uit te drukken. Een fantastische ervaring om NOOIT te vergeten.

De volgende dag over tot ons volgende project: het omwisselen van de camper. Om dit te doen hebben we twee nachten een cabin in Fairlie geboekt via airbnb. Aanvankelijk zou Bibi de camper om gaan ruilen in Christchurch, maar Willy zag dat uiteindelijk toch niet zitten. Dan maar met z'n drieeen op pad. Wat zijn we blij met de nieuwe camper. Natuurlijk, het is even wennen. We hadden onbewust toch een lekker ritme te pakken in ons andere campertje. Ook hier zal dat vast vanzelf komen.

Op de camping in Fairlie zijn er diverse dieren. Max is er gek op en kan er uren naar kijken. De geluiden heeft hij zich ook eigen gemaakt. Het weer is nog steeds top en we genieten volop. Toch hebben we ook lastige momenten (lees zwangerschapshormonen van Willy). We begrijpen Max niet altijd goed en hij ons ook niet. Het lijkt ons goed na deze drukke dagen wat meer rust in te bouwen. We gaan in ieder geval zorgen dat hij zijn middagslaapjes goed kan doen. Dat brengt ons ook wat meer rust en tijd samen.

Op naar Mount Cook.